زرد است كه لبریز حقایق شده است / تلخ است كه با درد موافق شده است
شاعر نشدی وگرنه می فهمیدی / پاییز بهاری است كه عاشق شده است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

همره باد سر پاییزی سرنوشت من و و تو گشته جدا
رهسپاری  عشق من اكنون میسپارم تو را به دست خدا

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم / خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم / در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

تو این رویای سر در گم خدا حافظ گل گندم / تو هم بازیچه ای بودی تو دست سرد این مردم
خدا حافظ گل پونه که بارونی نمیتونه / طلسم رو بر داره از این پاییز دیوونه

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
این هوا ، هوای دلگیریست ، فصل قلبم پاییزیست!
آسمان قلبم ابری است ، دلم گرفته ، این چه دردیست!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

در ماه مهر بادهای پاییزی بی مهری را با برگ درختان آغاز میکنند 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

میان همهمه ی برگهای خشک پاییزی، فقط ما مانده ایم که هنوز از بهار لبریزیم .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

آنان که پاییز را دوست ندارند نمیدونند که پاییز همون بهاریست که عاشق شده ، پاییزتیم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی / به که گویم که تو گرمای دستان منی 
گرچه پاییز نشد همدم و همسایه ی من / به که گویم که تو باران زمستان منی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

باغبان خویش باش، در چهار فصل زندگی انسان، پاییز کمین کرده است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 
تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم / چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد / دعا كن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

وقتی میرفتی بهار بود ..تابستون نیومدی ..پاییز شد ..پاییز که نیومدی پاییز ماند ..زمستان که نیای ..باز پاییز میماند ....... تروخدا فصل ها رو به هم نریز و زودتر بیا